Duela hilabete, Euskal Autonomia Erkidegoko hauteskundeak izan ziren. Iñigo Urkullu Renteriaren eta haren kideen arabera, COVID-19aren egoerak aukera ematen zuen jendea bozetara deitzeko, infektatzeko arrisku handiegirik gabe. Bazirudien birusa kontrolpean zegoela, edo horren itxura eman zuten, behintzat. Ordurako, ordea, berragerpen batzuk izanak ziren han eta hemen; horren ondorioz, berrehun pertsona inguru boza eman ezinik geratu ziren. Bazeuden, beraz, pitzadurak, ustezko kontrol-egoeran.
Geroztik, udako jarduerei helduta, berragerpenak nabarmen ugaritu dira Hego Euskal Herri osoan. Hainbeste, ezen Nekane Murga Eizagaetxebarria Eusko Jaurlaritzako Osasun kontseilariak bigarren olatuaren aurrean gaudela iragarri baitzuen joan den astean.
Iragarpena egin eta ordu gutxi batzuk geroago, Fernando Simon Soria Alerta eta Larrialdi Sanitarioak Koordinatzeko Espainiako Zentroaren bozeramaileak Murgaren esana ezeztatu zuen, kasuen gorakada hiru lurraldeetatik bitan baino ez zela gertatu eta infektatuen gehiengoa asintomatikoa zela arrazoituta.
Bigarren olatua den ala ez eztabaidatzea antzua da, ordea. Ez dago bigarren olatuaren definizio tekniko bateraturik, eta, eztabaidak eztabaida, berragerpenek frogatzen dute birusak gure artean jarraitzen duela.
Kasuen jarraipen-sistemari esker, diagnostiko-proba gehiago egiten dira, eta horrek laguntzen du infektatu gehiago detektatzen, martxotik ekainera bitarteko epearekin alderatuta. Horri esker, ehunekoetan, asintomatikoak ere hazi egin dira, eta, horretan oinarrituta, batzuek adierazi dute birusa ahuldu egin dela. Ez da horrela, ordea: denbora gutxiegi igaro da birusa ahulduko lukeen mutazio bat gertatu eta gainerako aldaerei gain hartu eta hedatzeko.